แหล่งวัฒนธรรมอำเภอแม่แจ่ม

แต่เดิมชื่อว่า วัดหลวงจั่งเคิ่งต่อมาได้ เปลี่ยนเป็นวัดหลวงช่างเคิ่งปัจจุบันเหลือเพียงวัดช่างเคิ่ง (ไม่ปรากฏหลักฐานการเปลี่ยนชื่อ) และเล่ากันว่าเป็นวัดแรกของอำเภอแม่แจ่มหลักฐานสำคัญเก่าแก่ที่ยังมีอยู่ คือ แผ่นป้ายไม้จารึกตั้งอยู่ในวิหาร 

วัดบุปผาราม ปี พ.ศ. 2464 พระภิกษุสุดใจสุมังคโล ซึ่งเป็นพระอยู่ที่วัดช่างเคิ่งได้มองเห็นว่า วัดร้างกู่ดอยฮวก ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกของหมู่บ้านช่างเคิ่งบน เป็นสถานที่สงบและสัปปายะดี คณะศรัทธาได้มาช่วยกันบูรณะก่อสร้างวัด ต่อมาประมาณ 4-5 ปี ได้เกิดไฟป่าไหม้ลุกลาม เนื่องจากวัดอยู่บนดอยสูงไกลหมู่บ้าน เมื่อวัดไหม้แล้ว ก็ไม่สามารถ
ที่จะบูรณะซ่อมแซมวัดได้ จึงได้ย้ายไปตั้งวัดใหม่ ซึ่งเป็นที่ราบเชิงเขาและใกล้หมู่บ้าน

วัดเจียง แต่ก่อนมีโบสถ์ 2 หลัง คือโบสถ์ปัจจุบัน และ
โบสถ์ร้าง อยู่หน้าวัดทิศตะวันออกเฉียงใต้ ปัจจุบันได้ขุดรื้อออกหมดแล้ว พระธาตุวัดเจียงเป็นพระธาตุ 6 เหลี่ยม
ซึ่งมีแห่งเดียวในประเทศไทย

เป็นวัดประจำหมู่บ้านสันหนอง เดิมวัดตั้งอยู่ที่โรงเรียน
บ้านช่างเคิ่งชื่อวัดโหล่งช้าง เป็นวัดที่มีบริเวณกว้างมาก
วัดกู่สร้างเมื่อ พ.ศ.2453 โดยพระศรีวิชัยร่วมกับชาวบ้าน
ป่ากล้วย ในบริเวณที่มีกู่(สถูป)ตั้งอยู่ จึงได้ชื่อว่าวัดกู่
มีพระกันธะเป็นเจ้าอาวาสรูปแรก พ.ศ.2478 - 2481
และได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา เมื่อวันที่ 4
กรกฎาคม พ.ศ.2529 

วัดพุทธเอ้น เดิมชื่อ “วัดศรีสุทธาวาส” ตั้งอยู่เชิงเขาลูกเล็ก ๆ
โดยมีลำห้วยอยู่ทั้งทิศเหนือและทิศใต้วัดเคยร้างไป
ระยะหนึ่ง ต่อมามีครูบาเทพได้พาญาติอพยพจากอำเภอสันป่าตองมาอยู่บ้านเอ้น และช่วยกันสร้างพระวิหารหลังปัจจุบันขึ้น เป็นวิหารรูปทรงเดียวกับวิหารวัด 

วัดยางหลวงเป็นวัดที่เก่าแก่มากของอำเภอแม่แจ่ม ใครเป็นผู้สร้างไม่มีหลักฐานบอกไว้ชัดเจน ผู้เฒ่าผู้แก่รุ่นก่อนบอกว่า ยาง (กะเหรี่ยงหรือปกากญอ) เป็นผู้สร้าง บ้างก็ว่าลั๊วะ
เป็นผู้สร้าง เพราะสมัยแต่ก่อนนั้น ลั๊วะเป็นใหญ่และมีจำนวนมากในเขตแม่แจ่ม บ้างก็ว่าช่างคนเมืองเป็นผู้สร้างและมีต้นยางหลวงอยู่ก็เลยเรียกว่าวัดยางหลวง 

วัดป่าแดด เดิมชื่อว่าวัดใหม่เมืองแจ่ม วัดใหม่ทุ่งป่าแง หรือเป็นวัดที่สร้างขึ้นใหม่แทนวัดเก่า คือ“วัดทะ” หรือวัดทะกอ ปัจจุบันชื่อว่า วัดป่าแดด เริ่มสร้างวัดประมาณ พ.ศ. 2400 สร้างวิหารเสร็จปอยหลวงปี พ.ศ. 2428 และเขียน
รูปจิตรกรรมฝาผนัง ในปี พ.ศ. 2430